Het is al weer even geleden dat we hebben geblogd. Ons nieuwe leventje in Amsterdam begint langzaam aan vorm te krijgen. Teunieke heeft nu gelukkig haar werk dichterbij en ik ben druk bezig om de gemeente te leren kennen.
Het stadse leven heeft toch wel haar charme. Het is geen vergelijk met Ede. Wanneer we hier vanuit ons huis in de Ostadestraat naar buiten lopen merk je meteen de diversiteit van mensen en culturen. Om je heen hoor je zoveel verschillende talen. Niemand kijkt vreemd op als je, in mijn ogen, er toch wel wat gek bij loopt. De ‘mooiste creaties’ komen voorbij.
Vreemd opkijken hebben we ook gedaan bij onze wandeling over de markt. Een paar weken terug liepen we toevallig met een vriendin die op bezoek was langs het standbeeld van André Hazes die hier staat op de Albert Cuyp. Blijkbaar was er net een herdenking want Hazes is 6 jaar geleden overleden. Allemaal mensen in het zwart met een herkenbaar zwart hoedje op en een zee van bloemen. Een man droeg een groot spandoek; Legends never die.
Naast al onze indrukken rondom ons huis lukt het mij ook steeds meer om binnen Hebron mijn draai te vinden. Afgelopen weken heb ik me vooral verdiept in de gemeente zelf. Wat gebeurd er allemaal? Kerk is niet alleen op zondag, maar ook door de week. Het bezoeken van de verschillende activiteiten geeft een goed beeld van de bezoekers. Komende weken ga ik me dan ook vooral bezig houden met onderzoek naar de buurt om daar te kijken of er vanuit Hebron ook een (ver)nieuw(d)e gemeenschap kan ontstaan die beter aansluit bij de wijk.
Hartelijke groet,
Mark
Je kunt je nu vast wel voorstellen dat mijn dochters in Ede het maar wat saai vonden, na het wonen in Reigersbos, heel multicultureel, en de Evangelische Basisschool in Holendrecht waar ze naar toe gingen: heel veel nationaliteiten, Ghana, Aruba, Vietnam, Suriname (heel veel) Verenigde Staten, enzovoort.
BeantwoordenVerwijderenHier op de Paasbergschool kwam je dat allemaal niet tegen; was heel erg wennen voor ze!